Igazu en Familia
Door: Tim en Patrick
Blijf op de hoogte en volg Patrick/Tim
17 Mei 2016 | Brazilië, Carambeí
De laatste blog schreven we nog vanuit de grensplaats Concordia in Argentina, waar we die avond een nachtbus zouden nemen naar Puerto Iguazu. Deze nachtbus was echter geen pretje, hij vertrok al een uur te laat, onze stoelen (wat camas oftewel bedden zouden moeten voorstellen) waren enorm krap, naast ons bevonden zich twee kotsende kinderen en als klap op de vuurpijl deed hij er ook nog eens 16 uur over in plaats van 12 uur. Je kunt dan ook wel begrijpen dat we vrij versleten aankwamen in het tropische regenwoud van Argentinië, om precies te zijn in Puerto Iguazu. Na wat gezoek vonden we ons hostel, inclusief zwembad, vrij snel gelukkig en dachten we er eerst een rustige dag van te maken. Dat kwam er echter niet van, omdat we ons door onze kamergenoot (Konstantin uit Koblenz) over lieten halen een kijkje te gaan nemen bij de Ipaitu dam, de grootste dam ter wereld gemeten in de hoeveelheid energie die wordt opgewekt. Deze dam ligt deels in Brazilë en Paraguay, en hiervoor moesten we dus eerst de grens weer oversteken. Gelukkig ging dit vrij eenvoudig, behalve het wachten voor de grens dan. Eenmaal bij de dam aangekomen, dit viel overigens niet mee in het drukke Braziliaanse verkeer van Foz do Iguazu, gingen we per sightseeing bus het terrein over. En we moeten zeggen het was erg indrukwekkend, vooral het stuk waarin je 8 km over de top van de dam rijdt is schitterend.
Toen we eenmaal weer terug waren aan de Argentijnse kant van de grens (dit stuk Zuid-Amerika kent namelijk een echt drielandenpunt), genoten we 's avonds nog heerlijk van een duik in het zwembad (zoals gezegd, de temperaturen waren na een aantal weken weer tropisch voor ons) en huisgemaakte pasta in een lokaal restaurant.
Die volgende dag stond één van de hoogtepunten van deze reis op de planning, namelijk het bezoek aan de Iguazu watervallen, aan de Argentijnse zijde wel te verstaan. De Iguazu falls maken deel uit van het grote nationale park op de grens van Argentinië en Brazilië en brengen elke dag duizenden toeristen op de been, dat dan weer wel. Wat ons betreft is dit echter volkomen terecht, want de watervallen en omliggend regenwoud waren ongelofelijk mooi. We hadden het geluk dat het die dag zonnig was, wat vele regenbogen met zich meebrengt in combinatie met de kracht van het naar beneden stortende water. De garganto del Diablo, oftewel de keel van de duivel, is toch wel het meest indrukwekkend. Op deze plek komen tientallen watervallen samen en hier kun je op een loopbrug letterlijk boven staan, adembenemend mooi! Jammer dat het uitzicht soms verpest werd door een grote groep Japanners met bijbehorende selfiesticks die niet weg waren te slaan bij de mooiste plekjes, maar ach.. Verder leven er in het park nog vele (wilde) dieren, zoals toekans, apen en neusberen. Vooral de neusbeuren en apen zijn hier noemenswaardig, ze leken namelijk wel afgericht door een maffiabaas. In het begin lijken het leuke beestjes, maar toen hoorden we van meerdere mensen dat je echt moet uitkijken met je eten en je andere (glimmende) bezittingen. Ze jatten namelijk alles wat los en vast zit en weten serieus gewoon hoe ze je tas open moeten ritsen, absurd! Vooral Patrick kreeg het aardig benauwd toen er een stuk of 3 apen agressief op hem af kwamen gesprongen toen hij een broodje kaas aan het eten was, gelukkig liep dit met een sisser af. Tim had twee dagen later echter wat minder geluk. Die dag bezochten we namelijk de Braziliaanse kant van het Iguazu park inclusief de watervallen. Vanaf deze kant heb je meer een overzicht over het totaal van de vele watervallen, wat ook geweldig was trouwens. Maar nu eerst weer terug naar Tim. Zoals gezegd leven er vele neusberen nabij de watervallen, en die hadden het dit keer op Tim gemund. Toen Tim zich wilde insmeren tegen de insecten, zag een kolonie neusberen ineens zijn tas op de grond staan, met daarin zowel voedsel als al zijn belangrijke bezittingen, zoals zijn portemonnee en paspoort. Voor we het wisten graaiden er 3 neusberen in de tas van Tim en ze gingen er met al zijn eten vandoor. Gelukkig handelde Tim erg snel en trapte hij de beesten uit zijn tas, zodat bijvoorbeeld zijn paspoort niet gestolen werd.
Dat paspoort is namelijk nogal belangrijk op zo'n reis als deze. De volgende dag hadden we deze namelijk al weer nodig, toen we voor de laatste keer deze reis een grens over gingen, namelijk definitief Brazilië binnen. Ons hostel in het Braziliaanse Foz do Iguazu voor die nacht was het luxste tot dusver, vooral de airco was erg lekker. Ook hebben we vanuit Foz het grote vogelpark, Parque das Aves, bezocht. Hier liep je door een wildpark, waar de toekans en andere tropische vogels bijna stil bleven zitten op je schouder. Wel moest je oppassen dat de papagaaien je niet onder zeikten, dit ging een paar keer dan ook meer net goed haha.
Verder kent Foz een vrij grote Arabische gemeenschap, wat ook voor ons leuke dingen met zich meebracht. Hierbij moeten jullie denken aan de shoarmazaken, die we eigenlijk in de afgelopen tijd best wel gemist hebben. Het broodje shoarma was lekker, maar zeker niet te vergelijken met de kwaliteit die we gewend zijn in Holland.
Na de schitterende dagen die we hadden gehad rondom de Iguazu ging onze reis verder naar een volgende verrassing, namelijk de Nederlandse colonie Carambei. Daarmee treedt Tim in de voetsproren van zijn moeder, die zo'n 35 jaar geleden dit Nederlandse stadje al heeft bezocht. De zus van opa van Heeringen, tante Ant, verhuisde eind jaren veertig naar dit Nederlandse stadje. Haar man was al een tijdje in Brazillie en had daar een boerenbedrijf.
Omdat we toch naar Brazillie zouden gaan, leek het ons geweldig om daar Tim zijn famillie te bezoeken. We hadden geluk, want het stadje ligt precies op onze route.
We zijn zondagochtend vroeg in Carambei aangekomen. Willemien en haar broer Chanco (Jan) stonden ons al op te wachten bij de bushalte in Ponta Grossa. We konden gelukkig ontbijten en uitrusten bij Willemien thuis, want in de bus hadden we nauwelijks geslapen. Dus dat konden we wel gebruiken. We hebben heel veel met Willemien en haar man Geraldo gepraat. Geraldo is namelijk boer, (zoals bijna elk famillielid hier) en doet aan akkerbouw, iets wat vooral Patrick ontzettend interessant vindt. Geraldo is trouwens ook een enorm fan van F1 dus we hebben de grootse zege van Max Verstappen op tv kunnen zien,
Willemien had heel veel famillie uitgenodigd voor een traditionele Braziliaanse barbeque, achter het huis, zodat we de meeste famillie konden ontmoeten en met iedereen konden kennismaken.
Alles is hier ontzettend groot. De huizen, de stukken land (echt, het lijken hier wel landgoederen) de ruimte en natuurlijk de gastvrijheid. Iedereen is hier zo ontzettend aardig en vriendelijk. Je wordt er soms verlegen van.
De barbeque was ook ontzettend lekker. Ook Patrick kwam erachter dat de wereld soms toch best wel klein is, aangezien hij met iemand in gesprek raakte die ook in 'Termei' geboren was en op zijn tiende naar Brazil is geëmigreerd. Voor de locals uit Ameide (Termei) hij moet oom zeggen tegen Bertus Jongkind van de Pr. Marijkeweg. In ieder geval, nadat we afscheid genomen hadden van Willemien, gingen we met Chanco en Gerdien op stap. Zij namen ons mee naar een openluchtmuseum, zodat we konden zien hoe Carambei er vroeger uitzag. Het plaatstje is 1911 door Nederlanders gesticht en veel spullen en huizen zijn uit die periode bewaard gebleven. We hebben ongelofelijk veel respect gekregen voor de pioniers die echt met niets begonnen zijn en alles vanaf de grond hebben moeten opzetten.
We hebben daarna nog wat lekkers gegeten en gedronken bij Chanco en Gerdien en daarna gingen we naar Margriet en Kees waar we de rest van de dagen mochten logeren.
Na heerlijk geslapen te hebben, hadden we even een rustige ochtend. 's Middags werden we door Chanco op sleeptouw genomen voor een ritje door de omgeving, het weer was opgeklaard dus we konden erg van het uitzicht genieten. Het golvende landschap met uitgestrekte akkervelden doet ons denken aan Noord Frankrijk. Totdat je opeens een toekan in de boom ziet, dan wordt je er meteen weer aan herinnerd dat je in Brazillie bent!
We hebben door de andere Hollandse kolonie, namelijk Castrohollanda, gereden, molens bezocht, hele lekkere Braziliaanse koffie gedronken, het stadje Castro bekeken, naar het oude station gekeken en vooral Pinhao gegeten. Rauw zijn ze al lekker, maar gekookt zijn ze nog veel lekkerder. We hebben er heel wat in een plastic zak gestopt dus iedereen in Nederland kan straks laten weten wat ze er van vinden.
De volgende dag hebben we de boerenbedrijven van Chanco en Kees bezocht. Kees heeft een varkensboerderij en Chanco heeft veel melkkoeien dus het was voor ons erg leuk om daar te kijken, nu heb je er een beeld bij. Kees heeft onder zijn varkensboerderij een huisje gebouwd en een vijver laten aanleggen waar we in konden vissen. Vooral voor Tim was het een hele ervaring, want de keren dat hij gevist had waren op een hand te tellen. En toen ving hij alleen maar stekelbaarsjes. Die heb je niet in Carambei, haha. De vissen zijn hier een stuk groter. In de eerste poging wist Tim meteen een Pacu aan de haak te slaan, van maar liefst 5 kilo zwaar! (De zwaarste waren 8 kilo dus je kan wel raden dat die wel behoorlijk groot en zwaar moet zijn geweest) Kees maakte hem vervolgens schoon (wij keken bewonderend toe) en we weten zeker dat hij op de barbeque gaat.
De terugweg was ook wel avontuurlijk. Toen we over een weg reden ging de band stuk. Dat gebeurt bijna nooit en we hadden met zijn drieen toch aardig wat moeite om de banden te verwisselen. De auto is natuurlijk groot, maar het was nogal een ingewikkeld systeem. Het reservewiel dat onderaan de auto zat, kon er niet vanaf. We zijn vervolgens langer bezig geweest om het wiel ervan af te krijgen dan met het wiel verwisselen zelf. Gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Vanavond brengen we de laatste avond door in Carambei en morgen vertrekken we weer naar Curitiba.
We gaan iedereen natuurlijk nog persoonlijk bedanken, maar mocht dat op welke manieren dan ook niet lukken: lieve famillie, bedankt voor alles, voor het geweldige eten, voor de gastvrijheid envoor de was!
We hopen dat het weer in Brazillie voor de laatste twee weken net zo is als in Carambei zodat we in het volgende blog nog meer zonnige verhalen kunnen schrijven. Voor nu: tjau, itte mais en tot de volgende keer!
-
18 Mei 2016 - 09:42
Tiemen Goossens:
Mooi verhaal weer vrienden. Zeer lezenswaardig allemaal en wat leuk dat je op familiebezoek kon en al die genoten gastvrijheid is natuurlijk fantastisch om te ervaren. Hartelijke groet en bedankt weer.
Ik groet jullie vanuit Zuid-Frankrijk waar ik een maandje verblijf om op het huis van mijn zus en zwager te passen.
Au revoir,
Tiemen -
18 Mei 2016 - 13:36
Willemien :
Leuk over jullie ervaring bij ons te lezen. Het was voor ons ook een plezier jullie te ontvangen .....hj nog een hele fijne tijd op jullie door reis. Een braziliaanze 'abraço ' -
18 Mei 2016 - 15:14
Mieke:
Ha mannen, wat blijft het toch ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen en zo de reis op afstand te volgen. Vooral het verslag van de watervallen en de familie is voor mij extra leuk om te lezen, omdat ik daar ook geweest ben. Wat hebben jullie een mooie foto's van de watervallen. Thuis mijn foto's maar eens bekijken Tim.
De gastvrijheid en de gezelligheid van de familie heb ik 37 jaar geleden ook zo ervaren. Ik heb nog steeds zeer vee mooie herinneringen aan die vakantie.
Geniet nog van de laatste weken in Brazil
Liefs -
18 Mei 2016 - 15:46
(oom) Rik:
Hallo Tim en Patrick,
Wat een aparte beestjes, die neusberen op de foto. Maar blijkbaar niet goed opgevoed door hun ouders dat ze Tim zijn bezittingen niet respecteren. Gelukkig lopen die avonturen van jullie steeds met een sisser af. Houen zo voor die laatste twee weken!
Kan me voorstellen dat het plezierig was om je eens in zo'n Braziliaans-Hollands familieleven onder te dompelen. Ongetwijfeld ook weer een ervaring om niet meer te vergeten.
Geniet nog even van de warmte, hier is 't nog frisjes..
Groeten van Rik. -
19 Mei 2016 - 08:06
Ria D:
Hallo mannen, wat schrijven jullie toch boeiend. Mooie fotos erbij, kortom super dat we zo met jullie kunnen meereizen door alle avonturen. Wat zal het in Nederland straks klein en vreemd zijn als je zoveel meemaakt en ziet tijdens deze reis! Leuk ook om te lezen dat Mieke daar ook eens is geweest! Veel reisplezier verder en de Hartelijke Groeten uit Nieuwegein ( waar het momenteel weer frisjes is. Ook hier wisselen de temperaturen nogal maar niet zo extreem als tijdens jullie reis -
19 Mei 2016 - 19:52
Gijs En Janny Stek:
Hoi Patrick en Tim
Wat leuk om op deze manier je familie te ont moeten
Leuk verhaal dat de dieren je proberen te beroven,zo zie je maar het zijn niet de mensen,maar de dieren die het op je gemunt hebben.
Nog een fijne reis. -
20 Mei 2016 - 23:59
(Tante) Marijke:
Geweldige verhalen weer! Van,orgen met Opa Mesker wat foto's gekeken, hij is zo trots op je Patrick en hoopt op een dia-avondje als je weer thuis bent.
Geniet van de laatste lootjes!
Hasta luego
Tante Marijke -
22 Mei 2016 - 12:42
Opa En Oma Korporaal:
Beste jongens, fijn dat jullie zo goed zijn opgevangen in het Nederlandse gezin. De was gedaan en misschien ook weer wat beter uitgerust. Patrick inmiddels een ringbaartje, als je straks weer aan de slag moet zal je het scheerapparaat toch weer nodig hebben. De tijd gaat snel, wij kijken uit naar jullie terugkomst. Geniet vooral nog de laatste weken.
Opa en oma -
26 Mei 2016 - 23:40
Wilma:
Hoi Tim en Patrick, een late reactie, we zijn zelf ook op vakantie, alleen een heel ander land. Als ik het goed begrijp is waar wij zijn, Lake District, niets voor Tim, veel te koud. We vinden het heel leuk om al jullie verhalen te lezen, maar deze vooral. Wij zijn 2 keer 6 weken op familie bezoek geweest, en hebben een geweldige tijd gehad met tante Ant en alle neven en nichten. Wij zijn ook bij Foz geweest, als je dat gezien hebt dan zijn alle andere watervallen maar kleine straaltjes. Geniet nog maar van de laatste tijd en nog veel plezier en een goede reis. Groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley